Jason Waterfalls: elke keer een stapje hoger 

Posted on by musicisallwegot

Airplay op de radio, 3FM Talent van december en een plek in de programmering van Eurosonic Noorderslag: het harde werken van Jason Waterfalls wordt beloond. Wij spraken de band over bucketlists, de toekomst van de band en gezonde spanning. “Ik droomde dat ik mijn gitaar was vergeten!” 

Een shiny velours zachtroze t-shirt, haren strak in model en pure concentratie: Jason Waterfalls is bezig met het opnemen van de komende videoclip. De volgende kroon op hun succes. Zanger en gitarist Thijs: ‘Dat we 3FM Talent werden is echt een vinkje op onze bucketlist. We hebben er keihard naartoe gewerkt en dat het nu gelukt is, is heel fijn.’
Voor sommige mensen lijkt de band misschien uit het niets opgekomen te zijn, maar Jason Waterfalls timmert al langere tijd keihard aan de weg. Toen Michiel Veenstra op 3FM de single New Reality oppikte en veel begon te draaien, stond de telefoon roodgloeiend. Thijs knikt. ‘Ineens waren er allemaal partijen die iets met ons wilden. De daaropvolgende single Pick Up The Pieces toonde aan de wereld dat we wisten waar we mee bezig waren, dat het wel liep bij ons. Daarmee werden we 3FM Talent. Tegelijkertijd gaf Noorderslag aan dat ze ons wilden boeken. Alles kwam mooi samen. New Reality was het opstapje dat we nodig hadden.’

Aandacht opeisen

Het eerstvolgende grote ding om naartoe te werken is dan voor veel bands een album. Bij Jason Waterfalls zit dat anders. ‘Als je een album of EP uitbrengt, kan je de aandacht misschien niet goed genoeg opeisen. Daar hebben we met losse singles geen last van,’ legt Thijs uit. ‘Daarom gaan we voorlopig door met het uitbrengen van losse nummers. Voor ons werkt dat heel goed. Elke keer als we een single uitbrengen merken we gewoon dat we een stapje hoger komen.’

Interview gaat verder onder de video

Flexibele werkgevers

Een upcoming band zijn en daarnaast nog werken: dan moet je mazzel hebben met je baas. Gitarist Paul lacht. ‘Flexibele werkgevers helpen wel ja.’ Voor drummer Kirill en bassist Bas is het wel iets makkelijker. ‘Wij werken in de muziek, dus daar snappen ze dat dit belangrijk is. Iedereen zit wel te schuiven van hier tot Tokio, en we gebruiken al onze vrije dagen’, legt Kirill uit. Thijs vult aan: ‘Als we bij 3FM moeten spelen, gaat de wekker om half zes. Om kwart over zes staan we in de studio, daarna is het: omkleden, thuis de bus uitladen en door naar werk. Dat is wel gek.’

Veel mensen, weinig spanning?

In januari mag de band Noorderslag omver blazen. Niet het minste festival voor een optreden: pluggers uit heel Europa komen om de talenten van dit continent aan te horen. Zit daar veel druk achter voor de band? Paul voelt de zenuwen wel, maar lacht: ‘Het scheelt wel dat we laat op de avond spelen, want dan hebben de meeste mensen al wat drank op. Dan vind ik het wel minder spannend!’ Kirill maakt zich niet zoveel zorgen. ‘Het scheelt dat we gewoon heel goed weten dat we het kunnen. Het is dus vooral nog spannend dat er veel mensen staan, maar niet meer of het wel lukt.’

Dromen over vergeten gitaren

Datzelfde gevoel overheerst bij de drummer als we het hebben over een ander bucketlist-dingetje: vrijdag 21 december staat de band op het podium van Tivoli De Helling. De andere bandleden kijken er wel wat anders tegenaan. Bas: ‘Er zit natuurlijk wel een bepaalde druk achter.’ Paul merkt dat: ‘Ik slaap al weken slecht. Het komt wel eens voor dat ik ’s nachts wakker word en denk dat ik de show heb gemist. Dan blijkt het drie uur te zijn. Dan kan ik daarna drie uur weer niet slapen en lig ik een beetje naar het plafond te staren.’ Herkenbaar voor de andere bandleden. ‘We hebben er allemaal wel over gedroomd ja’, lacht Thijs. Paul knikt: ‘Dat ik mijn koffer wel bij me had maar er dan vervolgens geen gitaar in zat. Dat soort dingen. Maar het is wel gezonde spanning denk ik.’

Geen standaard show

Zowel de vaste Jason Waterfalls-toeschouwers als de mensen die voor het eerst naar het concert komen, kunnen zich opmaken voor een toffe avond. ‘We hebben echt goed uitgedacht wat we wilden doen. We hebben de kans om uit te pakken en dat hebben we ook gedaan. Daarom wordt het ook geen standaard Jason Waterfalls show,’ verklapt Paul. Kirill legt de lat wat hoger:  ‘Misschien is dit juist in het vervolg wel dé Jason Waterfalls show!’

Vrijdag 21 december staat Jason Waterfalls Tivoli de Helling. Tickets koop je hier! Verder op de hoogte blijven van de band? Volg ze op Instagram, Twitter, Youtube en Facebook!

Onbekend Onbemind week 49 – 2018

Posted on by musicisallwegot

De beste liedjes waar je waarschijnlijk nog nooit van gehoord hebt, maar die je absoluut niet wilt missen! 
Meer Onbekend Onbemind? Luister elke maandag en donderdag tussen 20:00 en 22:00u naar lokaleomroepzeewolde.nl!

Cobi – Church Of The Lonely

Cobi komt op zijn achtste in contact met muziek. Een vriend van de familie komt langs en leert hem en z’n broer de beginselen van het spelen op de gitaar. Cobi’s interesse is gewekt. Hij werkt zich uit de naad in de zomer, maait voor drie dollar per uur elk grasveld dat hij kan vinden en spaart zo voor zijn allereerste gitaar. Inmiddels zijn we wat tours en bands verder en heeft de man met de stem als Hozier deze fantastische single uitgebracht!

Nina Nesbitt – Colder

De muziek van Nina werkt het beste zonder al te veel poespas. Dus geen inleiding, gewoon het advies te gaan luisteren!

Aly & AJ – With You

De twee zussen Alyson Renae “Aly” Michalka en Amanda Joy “AJ” Michalka maken al een tijdje muziek samen. De laatste single van de dames verscheen in augustus vorig jaar. Die wachttijd van ruim een jaar valt nog mee, want de vorige single liet zo’n tien jaar op zich wachten. Met ‘With You’ bewijzen Aly & AJ nog altijd de koninginnen van de pop te zijn, zelfs als we een tijdje niks van ze gehoord hebben.

Deaf Havana – Cr33pin

Van een band die net in augustus een nieuw album uitgebracht heeft, verwacht je niet direct allemaal nieuwe muziek. Toch is ‘Cr33pin’ al de tweede track die uitgebracht wordt en níet op nieuwste wapenfeit ‘Rituals’ staat. Opvallend, maar we kunnen er eigenlijk niet over klagen. Hoe meer Deaf Havana, hoe beter!

AFI – Trash Bat

Wanneer AFI in 1991 opgericht wordt, zitten alle leden nog op de middelbare school. Op zich niet echt heel gek, meer bandjes ontstaan in die tijd. Wat het verhaal van AFI zo bijzonder maakt, is dat geen van de bandleden op dat moment ook maar één instrument speelt! Toch krijgen ze het snel in de vingers: twee jaar later volgt de eerste EP van het gezelschap. Inmiddels zijn we zo’n 27 jaar, tien studioalbums, tien EP’s, een live-album en een dvd verder. En hopelijk komen daar nog heel wat cijfers bij!

Discrepancies – Not Alone

Discrepancies heeft pas net een debuutalbum uit, maar mocht dit jaar wel al meedoen met de laatste editie van Vans Warped Tour. Tijd om te rusten nemen ze niet: de band is alweer keihard bezig met album nummer twee!

Onbekend Onbemind week 47 – 2018

Posted on by musicisallwegot

Elke week de beste liedjes waar je waarschijnlijk nog nooit van gehoord hebt, maar die je absoluut niet wilt missen! 
Meer Onbekend Onbemind? Luister elke maandag en donderdag tussen 20:00 en 22:00u naar lokaleomroepzeewolde.nl!

Alexander Stewart – Enamorado

Mogen wij je voorstellen aan Alexander Stewart: een 19-jarige met een extreem slecht gevoel voor timing. Want een zomerse track als deze moet je toch niet uitbrengen in de herfst? Gelukkig is ‘Enamorado’ zó catchy dat de kans groot is dat hij in juni nog in je hoofd zit. Kan ‘ie mooi alsnog de zomerhit van 2019 worden!

Jake Miller – Wait For You

In 2011 sleepte Jake Miller de winst van een grote talentenjacht binnen. De prijs was niet mis: hij kreeg 35.000 dollar om zijn muzikale carrière van de grond te krijgen. In 2012 resulteerde dat in zijn eerste EP onder een platenmaatschappij, in 2013 bracht hij in eigen beheer zijn debuutplaat uit. Album nummer twee volgde in 2017, en album nummer drie volgde al snel daarop (maart 2018). Inmiddels heeft Miller weer een contract getekend. Hopelijk een goede zet: deze muziek mag best wat meer aandacht krijgen!

Bob Moses – Back Down

Dinsdag 12 februari staat Paradiso iets heel moois te wachten: dan treedt Bob Moses op voor een uitverkochte Grote Zaal. De twee Canadezen Tom Howie en Jimmy Vallance begonnen in 2012 samen muziek te maken, kregen al snel een platencontract en konden in 2015 hun debuutalbum uitbrengen. In september kwam het album ‘Battle Lines’ uit, waar ook deze toffe single vandaan komt.

Fairground Saints – Somewhere Down The Line

Mason Van Valin vond muziek maken leuk. Erg leuk, maar solo spelen vond hij wat minder. En dus plaatste de Amerikaan een advertentie voor bandleden op Facebook. Al snel reageerde Elijah Edwards. Megan McAllister, bandlid nummer drie, sloot zich aan bij de band nadag Van Valin en Edwards haar via YouTube hoorden en contact zochten. Het trio wilde alles geven voor de muziek, verkocht al hun bezittingen en vertrok naar Nashville. ‘Somewhere Down The Line’ was een van de eerste liedjes die de twee heren en dame daar schreven. Zoals de band zegt: “Soms moet je iets veranderen om te komen waar je hoort te zijn. Daarom verhuisden wij naar Nashville, en daar gaat ook dit liedje over.”

One OK Rock – Stand Out Fit In

Wie een beetje bekend is met de rockmuziek uit Japan, weet dat One OK Rock redelijk bekend staat om scheurende gitaren en schurende vocals. Wie daar vanuit gaat, wordt waarschijnlijk flink verrast door het komende album. 15 Februari komt ‘Eye Of The Storm’ uit. De eerste indruk ‘Stand Out Fit In’ leert ons dat het misschien wat minder scheurend, maar minstens net zo vet wordt als ouder werk!

Set It Off – Lonely Dance

Als er één band is die al jaren balanceert op de lijn tussen stevige rock en dansbare tunes, is het Set It Off wel. Ook de nieuwe single ‘Lonely Dance’ is weer een koorddans op de dunne lijn die de band zelf gespannen heeft tussen die twee stromingen. Fans kunnen zich verheugen op een nieuw album: 1 februari komt ‘Midnight’ uit. Tot die tijd kunnen we in ieder geval met z’n allen alvast genieten van deze fijne track en fantastische bijbehorende clip.

Stilstaan onmogelijk bij The Last Bandoleros in Paradiso

Posted on by musicisallwegot

Wie in April 2017 bij Sting in de AFAS Live was, had de kans om een bizar goed voorprogramma te zien. Sting zelf geloofde ook in The Last Bandoleros, zo erg dat hij ze tijdens zijn eigen concert meer wel dan niet als begeleidingsband en achtergrondzangers gebruikte. En terecht: de band zette de hele avond een vlekkeloos optreden neer. Ruim anderhalf jaar later is het aan Paradiso om de Texanen weer in Amsterdam te verwelkomen.

Of misschien moeten we zeggen: is het aan de Texanen om iedereen in Paradiso te verwelkomen. Bij binnenkomst is de band nog druk aan het soundchecken, maar is daarbij niet bang om meteen wat aandacht aan het publiek te schenken. De zaal mag dan niet vol zijn (en het ook niet worden), sfeervol is het wel meteen.

Perfect harmonieus

Vanaf de eerste noten is het onmogelijk om níet op het ritme van de muziek te bewegen, mede door de dansende bandleden maar vooral door de zomerse en meestal feestelijke liedjes. De tracks worden opgeleukt met strakke gitaarsolo’s en een klein kletspraatje tussendoor. Het optreden van de band is nagenoeg foutloos. Alle vier de muzikanten zingen, en sturen een perfect harmonieus geluid door de boxen.

Onopgemerkte foutjes

Het strakke optreden wordt alleen een beetje verpest door het slecht afgestelde en regelmatig storende geluid. Oh, en dat er af en toe stukjes niet zo goed meer in het hoofd zitten van de heren. Zanger/gitarist Jerry Fuentes moffelt soms een woordje weg, en bassist/zanger Diego Navaira vergeet zelfs een brug te zingen. De band kijkt hem even vreemd aan, maar de mensen in het publiek lijken grotendeels niks te merken: die swingen wel door.

Aan de dansende mensen te zien staan er veel liefhebbers in de zaal, maar dat zijn meer liefhebbers van het genre dan van deze specifieke band. Echt veel wordt er bijvoorbeeld niet meegezongen, ook al is het meeste werk al wat ouder. Het publiek krijgt een flinke dosis van het debuutalbum ‘San Antonio’ mee, maar wordt ook getrakteerd op nieuw materiaal. Die liedjes zitten blijkbaar beter in het hoofd van de heren, want hier worden geen woorden of bruggen vergeten.

Meeslepend en dansbaar

Een man in het publiek loopt vooraf hard te roepen dat The Last Bandoleros de beste Americana band in dertig jaar is. Vanavond geeft de band geen reden om aan die uitspraak te twijfelen. De slordigheidjes met de tekst worden ruimschoots goedgemaakt door meeslepende gitaarsolo’s en liedjes waarbij je onmogelijk stil kan blijven staan. De band belooft snel terug te komen en hopelijk houden ze zich daaraan. Dit soort feestjes kan Amsterdam wel meer gebruiken!

Onbekend Onbemind week 46 – 2018

Posted on by musicisallwegot

Elke week de beste liedjes waar je waarschijnlijk nog nooit van gehoord hebt, maar die je absoluut niet wilt missen! 
Meer Onbekend Onbemind? Luister elke maandag en donderdag tussen 20:00 en 22:00u naar lokaleomroepzeewolde.nl!

Emarosa – Givin’ Up

Wie weleens van Emarosa gehoord heeft, weet dat de band vooral bekend staat om hardere muziek. Nou ja, bekend stónd. Met het komende album ‘Peach Club’ zijn de heren een hele nieuwe richting ingeslagen: die van de popmuziek. De band was er hard aan toe, zegt frontman Bradley Walden. Of de fans er net zo blij mee zullen zijn, dat zal de tijd leren. Met catchy gitaarriffjes en zelfs een saxofoon, zal Emarosa in ieder geval daarnaast nog een heel nieuw publiek aanboren.

American Authors – Say Amen ft. Billy Raffoul

In het kader van ‘Herinnert u zich deze nog nog nog?’: American Authors! Ze scoorden in 2013 een enorme hit met ‘Best Day Of My Life‘, maar daarna verdwenen ze eigenlijk een beetje uit beeld. Dat ze nu de handen ineen geslagen hebben met OO-favoriet Billy Raffoul, is voor ons genoeg reden om ze hier in de rubriek weer tot leven te wekken. Het liedje is wat overdadig misschien, maar een bijzondere, memorabele samenwerking is het zeker!

Jason Waterfalls – Pick Up The Pieces

Als ons gevraagd wordt welke Nederlandse band goed in de gaten gehouden moeten worden, wijzen de vingers unaniem in de richting van Jason Waterfalls. De band werkt hard aan het eigen geluid en slaagt er in om alleen nog maar catchy liedjes uit te brengen. Ook nieuwste wapenfeit ‘Pick Up The Pieces’ zit strak in elkaar en blijft als een malle hangen. Meer van dit, alstublieft!

Switchfoot – Voices

Na hun tiende jubileum kondigde Switchfoot aan voor onbepaalde tijd een pauze in te lasten. Al snel ontdekten de bandleden dat er aan muziek echter niet te ontkomen valt. Als jij de liedjes niet najaagt, jagen ze wel op jou, vertelden ze in een teaser voor het nieuwe album. Want ja, er komt een nieuw album aan! ‘Native Tongue’ verschijnt 18 januari. Een plaat met een heel ander, maar vooral heel vét geluid, als we op deze nieuwste single mogen afgaan.

Normandie – (Don’t) Need You

In september 2013 wordt Normandie opgericht. Binnen een paar dagen ligt de eerste EP klaar, zo goed gaat het met de band. Het debuutalbum wordt in 2016 in eigen beheer uitgebracht, maar wanneer de band in 2018 een platencontract tekent, wordt het album nog een keer uitgebracht. Voor de fans kwam er dit jaar ook nieuw materiaal: het album ‘White Flag’. De nieuwste single daarvan laat goed horen waarom dit een band is die elke rockliefhebber zou moeten kennen.

Seaway – Blur

De kracht van een clip mag niet onderschat worden: de video kan een liedje maken of breken. Misschien dat Seaway de clip van ‘Blur’ daarom zo simpel heeft gehouden: wat beelden van verschillende plekken in Europa, waar de zangers staan te zingen. Toch leidt het af: als Europeaan zit je alleen maar naar het beeld te turen om te kijken of je iets herkent, terwijl je ondertussen geen noot van het liedje opslaat. Tenminste, dat gebeurde er bij ons. Dus zet deze clip twee keer aan: een keer om de plekken te herkennen, en een keer om goed naar het liedje te luisteren. Want: wat een track!